hé xuē chá yuàn tóng lóng mén zhī xiàn líu dà zhù jì shù gōng yǔ miào líu tí
qī rén miào xià lì pái huái，
xiāng gù xián xīn jī yù cūi。
luò rì kān shāng sì sàn qù，
zài lái nán dé yī qí lái 。
魏野
（960—1020）陕州陕县人，字仲先，号草堂居士。不求仕进，自筑草堂，弹琴赋诗其中。真宗大中祥符四年，帝祀汾阴，与表兄李渎同被举荐，上表以病辞，诏州县常加存抚。与王旦、寇准友善，常往来酬唱。为诗精苦，有唐人风格，多警策句。有《东观集》、《草堂集》。